پروتکل SIP اختصار کلمات Session Initiation Protocol است. این پروتکل یک پروتکل Signaling ارتباطی است. یعنی نوعی پروتکل که برای شناسایی Encapsulation (کپسوله سازی) استفاده می شود.
Encapsulation یا کپسوله سازی یعنی زمانی که بسته (Packet) وارد هر لایه شبکه در مدل OSI (در شبکه) می شود، هر لایه عملیاتی را بر روی بسته (Packet) انجام می دهد. برای این که عملیات هر لایه با عملیات لایه دیگر دچار تداخل نشود، فضای جداگانه ای برای هر لایه بر روی بسته (Packet) در نظر گرفته می شود. به این فضا هدر گفته می شود. پس هر لایه عملیاتی را که بر روی یک بسته (Packet) انجام می دهد را در هدر (header) مخصوص به خود می نویسد.
به عمل اضافه شدن هدر در هر لایه Encapsulation آن لایه می گویند. Encapsulation در هر لایه جداگانه انجام می گیرد.
پروتکل SIP دقیقا در لایه پنجم شبکه یعنی لایه Session کار می کند و وظیفه ایجاد یک جلسه (Make)، مدیریت جلسه (Maintain) و پایان دادن به جلسه (Terminate) رو بر عهده دارد. منظور از جلسه ارتباط بین دو دستگاه می باشد. به عنوان مثال ارتباط بین اینترکام Akuvox با مانیتور هوشمند Akuvox.
از پروتکل SIP برای کنترل ارتباط صدا و تصویر بر روی یک شبکه IP، کنفرانس های ویدیویی، پخش رسانه ها، پخش پیام های فوری، اطلاعات مربوط به حضور، انتقال پرونده، فکس اینترنتی و بازی های آنلاین استفاده می شود. یعنی ارتباط مالتی مدیا در شبکه (منظور از شبکه ارتباط بین دو تا Device یا تعداد زیادی Device می باشد و فقط بمفهوم شبکه های کامپیوتری نیست).
تاریخچه پروتکل SIP
پروتکل SIP در ابتدا توسط Mark Handley, Henning Schulzrinne, Eve Schooler و Jonathan Rosenberg در سال 1996 برای تسهیل در ایجاد جلسات (Session) چند رسانه ای (مالتی مدیا) در Mbone طراحی شد.
این پروتکل در سال 1999 به عنوان RFC 2543 استاندارد سازی شد. در نوامبر سال 2000 پروتکل SIP به عنوان یک پروتکل 3GPP Signaling و یک عنصر دائمی از IP Multimedia Subsystem (IMS) برای معماری خدمات مالتی مدیا در شبکه های مبتنی بر IP پذیرفته شد.در ژوئن سال 2002 در مشخصات این پروتکل تجدید نظر شد و پسوند و توضیحات مختلفی بعد از آن منتشر شد و با RFC 3261 استاندارد سازی شد.
دیدن استاندارد RFC 3261 و همچنین استاندارد منسوخ RFC 2543
SIP بدلیل داشتن ریشه در جامعه اینترنت و نه در صنعت ارتباطات (مانند مخابرات) از طرف طرفداران همیشه متمایز بوده است. SIP در درجه اول توسط IETF استاندارد سازی شده است.
IETF (Internet Engineering Task Force) یا کارگروه مهندسی اینترنت که وظیفه ایجاد استانداردهای اینترنتی و بهبود آنها را بر عهده دارد.
ماهیت پروتکل SIP
ماهیت این پروتکل بر اساس IP است که باعث شده است این پروتکل مانند پروتکل‌های HTTP و SMTP از قابلیت‌های همچون انعطاف، باز بودن و قابل گسترش بودن برخوردار باشد. بر خلاف پروتکل‌های SS7 و H.323 این پروتکل می‌تواند گستره وسیعی از کاربردها (خدمات) را پشتیبانی کند. بسیاری از بخش‌های این پروتکل از پروتکل‌های HTTP و SMTP برگرفته شده است.این پروتکل برای استفاده از پروتکل‌های دیگر اینترنتی مانند DNS نیز بهره می‌گیرد. به این ترتیب اگر اطلاعات پایه ای از شبکه های کامپیوتری داشته باشد کار با آن بسیار آسان خواهد بود. همچنین به دلیل باز بودن واسط‌ها، ایجاد کاربردهای جدید با استفاده از زبان‌های برنامه نویسی رایج مانند Java در پروتکل SIP با سادگی بیشتری انجام می‌شود.
منبع : پاردیک
